Topnienie lodu Antarktydy napędzane ciepłą wodą i sprzężeniem zwrotnym

Japońscy naukowcy zbadali zmiany pokrywy lodowej Antarktydy we wczesnym holocenie, około dziewięć tysięcy lat temu. Odkryli, że wtargnięcie ciepłej masy wody Circumpolar Deep Water (CDW) do Zatoki Lutzow-Holm spowodowało zapadanie się szelfów lodowych i przyspieszyło ruch lodu śródlądowego. Badanie wykazało, że topnienie lodu w jednym miejscu może prowadzić do topnienia w innych regionach poprzez kaskadowe dodatnie sprzężenie zwrotne. Woda roztopowa rozprzestrzenia się po Oceanie Południowym, wzmacniając stratyfikację termiczną wody i ułatwiając przemieszczanie się ciepłych wód głębinowych w kierunku szelfu kontynentalnego Antarktydy Wschodniej. Odkrycie to sugeruje, że pokrywa lodowa Antarktydy może ulegać samonapędzającemu się topnieniu w wyniku ocieplenia klimatu. Współczesne obserwacje cofania się lodowców Thwaites i Pine Island potwierdzają, że podobne procesy zachodzą obecnie, co może prowadzić do szybszego wzrostu globalnego poziomu mórz.