Artykuł opisuje udział plutonu głuchoniemych w Powstaniu Warszawskim. Pluton, założony w 1941 roku przez Wiesława Jabłońskiego, składał się z niesłyszących powstańców, którzy pełnili funkcje łączników, budowniczych barykad i wartowników. Niemcy, nie zdając sobie sprawy z ich roli w konspiracji, uważali ich za osoby, które "nic nie rozumieją". Pluton brał udział w zdobywaniu Domu Żołnierza Niemieckiego i innych walkach. Mimo niebezpieczeństw, żaden z głuchych powstańców nie zginął w trakcie walk. Po kapitulacji Warszawy, część głuchych powstańców trafiła do niemieckiej niewoli, gdzie spotkali się z szacunkiem ze względu na ich udział w walce. Córka jednego z powstańców zabiega o upamiętnienie plutonu w Muzeum Powstania Warszawskiego.