Wyzwania w diagnostyce i opiece nad pacjentami ze śródmiąższowymi chorobami płuc (ILD) w Polsce

Śródmiąższowe choroby płuc (ILD) to grupa rzadkich i w większości nieuleczalnych chorób prowadzących do bliznowacenia tkanki płucnej i pogorszenia funkcji oddechowych. Diagnoza ILD jest często przypadkowa i opóźniona, co negatywnie wpływa na jakość życia pacjentów. Raport "Pacjent ze śródmiąższową chorobą płuc w Polsce" wskazuje na niedoszacowanie skali zjawiska, brak jasnej ścieżki diagnostycznej i trudności w dostępie do rehabilitacji oddechowej. Eksperci apelują o wprowadzenie niskodawkowej tomografii komputerowej, bilanse zdrowotne i ustalenie jasnych zasad przepływu pacjentów między lekarzami. Ważna jest edukacja lekarzy i pacjentów oraz wdrożenie "Karty diagnostycznej pacjenta z podejrzeniem ILD". Leczenie ILD polega na spowolnieniu rozwoju choroby, a nowoczesne leczenie jest dostępne w Polsce, jednak liczba leczonych pacjentów jest niższa niż szacowana liczba chorych. Niezbędna jest rehabilitacja oddechowa i dostęp do przenośnych źródeł tlenu.