Warszawskie kanały, zbudowane w XIX wieku, odegrały kluczową rolę podczas Powstania Warszawskiego, służąc do łączności, transportu i ewakuacji. Szczególnie istotne były w ostatnich dniach obrony Starego Miasta, kiedy to około 4,5 tysiąca osób przeszło nimi do Śródmieścia. Podróż kanałami była ekstremalnie trudna ze względu na ciemność, ścieki, wąskie korytarze (często o wysokości zaledwie 110 cm), zmęczenie powstańców oraz działania Niemców, którzy wrzucali granaty, karbid i ropę do kanałów. Przejście kanałami wymagało specjalnych przepustek i przestrzegania zasad, takich jak kolejność ewakuacji (najpierw żołnierze uzbrojeni, potem nieuzbrojeni, a na końcu reszta). Po dotarciu do Śródmieścia, ewakuowani byli oszołomieni ciszą i spokojem, kontrastującym z piekłem walk na Starym Mieście. Ewakuacja ze Starego Miasta zakończyła się 2 września.
