Artykuł opisuje powojenną tragedię Kozaków, którzy po stronie Niemiec walczyli przeciwko ZSRR i po zakończeniu II wojny światowej zostali wydani Sowietom przez Brytyjczyków w dolinie Drawy w Lienz. Po upadku caratu Kozacy sprzeciwiali się bolszewikom, co skutkowało represjami i ludobójstwem ze strony władz radzieckich. Podczas II wojny światowej część Kozaków wstąpiła do formacji niemieckich, licząc na wyzwolenie spod władzy radzieckiej. Po wojnie, szukając schronienia przed Sowietami, poddali się Brytyjczykom, którzy jednak, zgodnie z ustaleniami jałtańskimi, zobowiązani byli do repatriacji obywateli radzieckich. Brytyjczycy użyli podstępu, aby rozbroić i wydać Kozaków, w tym także tych, którzy nigdy nie byli obywatelami ZSRR. Repatriacja ta wiązała się z okrucieństwem, samobójstwami i rozpaczą. Kozaków czekały represje, obozy, a często śmierć. Operacja ta, znana jako "Keelhaul", przez lata była tematem tabu na Zachodzie, a jej ujawnienie wywołało kontrowersje i oskarżenia o współudział w zbrodniach.
