Artykuł analizuje relację Marii Dulębianki i Marii Konopnickiej, trwającą 20 lat od 1889 roku, oraz jej wpływ na karierę artystyczną Dulębianki. Dulębianka, towarzysząc Konopnickiej w jej podróżach spowodowanych chorobami, miała utrudniony rozwój malarski. Paulina Kuczalska-Reinschmit uważała, że Konopnicka zahamowała jej karierę. Konopnicka wspierała Dulębiankę finansowo, m.in. organizując zakup jej obrazów i finansując wyjazd studyjny do Paryża. Po śmierci Konopnickiej, Dulębianka zaangażowała się w walkę o prawa kobiet w Galicji, poświęcając się mniej sztuce. Charakter relacji obu kobiet jest przedmiotem dyskusji.